ปันน้ำใจ ปันความสุข ปันความรัก
วิกฤตจากโรคระบาด ผู้คนตกงาน ไร้งาน ไร้เงิน ไร้ปัจจัยในการดำรงชีวิตประจำวัน บางครอบครัวขาดแคลนอาหาร เมื่อสถานการณ์โรคระบาดยังไม่มีทีท่าว่าจะเบาบาง จึงมีผู้ริเริ่มจัดทำโครงการ "ตู้ปันสุข" ด้วยการจัดข้าวสารอาหารแห้งใส่ไว้ในตู้ที่วางไว้ตามชุมชนเพื่อให้ผู้ที่ประสบภัยจากโรคระบาดได้นำไปรับประทานเพื่อบรรเทาในช่วงที่สภาวะของการระบาดของโรคยังไม่สร่างซา ผู้คนที่ประสบกับความทุกข์ยากได้พากันมาเอาอาหาร น้ำดื่ม บางคนหยิบไปแต่พอประทังชีวิตและเหลือไว้ให้คนด้านหลังที่ต้องประสบเหตุเดียวกัน ผู้ที่ไม่ย่อท้อในการทำความดี ยังคงมีการนำอาหารแห้ง ขนม น้ำดื่มหรือแม้แต่ผักผลไม้ มาเติมเต็มในตู้แห่งความรักและความสุขอยู่เรื่อย ๆ แม้บางคนจะหยิบของไปทีละมาก ๆ จนของที่จำเป็นต้องหมดไปอย่างรวดเร็ว เมื่อผู้เขียนยังเด็ก บ้านของผู้เขียนอยู่ที่จังหวัดของภาคเหนือ หน้าบ้านติดกับถนนใหญ่ มีผู้คนสัญจรไปมา รถราต่าง ๆวิ่งผ่านหน้าบ้าน ตัวบ้านเป็นเรือนไม้สัก สมาชิกในบ้านมีหลายคน แต่ละคนมีหน้าที่ต่าง ๆกันตามคำมอบหมายของผู้ที่อาวุโสที่สุดในบ้าน นั่นก็คือ "พ่ออุ๊ย" หน้าที่ของผู้เขียนที่ได้รับมอบหมายคือ